Διάκριση φύλου στα καναρίνια

Διάκριση φύλου στα καναρίνια

Όποιος ερασιτέχνης και μη εκτρέφει καναρίνια, αργά η γρήγορα θα έρθει στο σημείο όπου θα πρέπει να αναγνωρίσει αν τα νεαρά πουλιά είναι αρσενικά ή θηλυκά. Από αυτά θα ξεχωρίσουμε τα πουλιά εκείνα που θα μας χρησιμεύσουν ως γεννήτορες για τα επόμενο έτος και κάποια από αυτά θα τα διαθέσουμε σε άλλους χομπίστες. 
Οι κάτοχοι καναρινιών φωνής (Timbrando, Hartz Roller, Malinois κλπ) που διαγωνίζονται στις εκθέσεις, έχουν ένα λόγο παραπάνω να ενδιαφέρονται να απομακρύνουν τα αρσενικά από τα θηλυκά έτσι ώστε να αποφύγουν να αλλοιωθούν οι φωνές των αρσενικών από το άκουσμα των φωνών των θηλυκών αλλά και να τα προετοιμάσουν όσο το δυνατόν πιο νωρίς πριν τους διαγωνισμούς.

Η Φωνή

Το σύνηθες κριτήριο που χειριζόμασταν οι ερασιτέχνες μέχρι στιγμής ήταν το κριτήριο της φωνής. Αν κελαηδούσε περίτεχνα το καναρίνι τότε ήταν αρσενικό. Αν περιοριζόταν σε ένα απλό τιτίβισμα ή το γνωστό «τσίου» τότε ήταν θηλυκό. Για πολλούς αλάνθαστη λογική. Και όμως όχι! Τα ακόλουθα τρία βίντεο αποτυπώνουν το κελάηδημα ισάριθμων καναρινιών που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ τους. Είναι και τα τρία ΘΗΛΥΚΑ!!!!

Βλέπουμε πως υπό περιπτώσεις μπορούν να πετύχουν το κελάηδημα ενός μετρίου φωνητικά αρσενικού ενώ είναι θηλυκά. Προφανώς σε αυτό παίζουν ρόλο και τα επίπεδα τεστοστερόνης (λεπτομέρειες εδώ) στο αίμα των θηλυκών. 

Όταν τα μικρά γίνουν 40 ημερών από την γέννησή τους, τότε ξεκινούν οι πρώτες προσπάθειες για να κελαηδήσουν κάνοντας ένα ήχο που θυμίζει περισσότερο μουρμούρισμα παρά κελάηδημα (σαλιάρισμα στην γλώσσα των εκτροφέων). Σαφώς τα αρσενικά έχουν ένα προβάδισμα καθώς προσπαθούν εντονότερα αλλά και πολλά θηλυκά σε αυτήν την ηλικία μιμούνται τα αρσενικά αδέρφια τους. Με τον καιρό θα δούμε πως τα αρσενικά θα βελτιώνουν διαρκώς το τραγούδι τους και σε έξι μήνες από την εκκόλαψή τους θα έχουν σχεδόν ολοκληρώσει το κελάηδημά τους. Έτσι αυτή η ηλικία είναι μια ασφαλής ηλικία για να εκτιμήσουμε το φύλο με βάση το κελάηδημα. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα ένα αρσενικό να μην κελαηδά καθόλου (λόγω εκ γενετής ή επίκτητου προβλήματος υγείας) και παρόλα αυτά να είναι ένα κανονικό και γόνιμο αρσενικό.

Η Γενετήσια Περιοχή

Ένας δεύτερο κριτήριο που χρησιμοποιούμε είναι το κριτήριο της γενετήσιας περιοχής. Η επιτυχία αυτού του είδους του ελέγχου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εμπειρία του ατόμου που τον πραγματοποιεί. Πολύ πιο επιτυχημένος είναι κατά την διάρκεια της εποχής της αναπαραγωγής όπου υπάρχει οίστρος. Στα αρσενικά το τελείωμα της αμάρας είναι ιδιαίτερα «σαφές» και ξεχωρίζει σε σχέση με την υπόλοιπη αμάρα. Στα θηλυκά όμως είναι λιγότερο εμφανές κατά την διάρκεια της χρονιάς (φαίνεται ένα ψευδοπέος) ενώ κατά την περίοδο της αναπαραγωγής που αλλάζει σχήμα η αμάρα για να προετοιμαστεί για την παραγωγή των αυγών γίνεται ένα με την υπόλοιπη αμάρα. Ας δούμε χαρακτηριστικά παράδειγμα στις ακόλουθες φωτογραφίες.

Δείγμα Γενετήσιας περιοχής Αρσενικών

Δείγμα Γενετήσιας περιοχής Θηλυκών

Επίσης κατά την περίοδο που τα θηλυκά είναι έτοιμα για αναπαραγωγή η περιοχή της αμάρας στο κάτω μέρος καθαρίζει από πούπουλα καθώς είναι απαραίτητο για την εκκόλαψη.


 Συμπεριφορά Των Νεοσσών

Τρίτος τόπος είναι το κριτήριο της συμπεριφοράς φωλιάς. Πολλοί εκτροφείς τονίζουν πως οι νεοσσοί πριν βγουν ακόμα από την φωλιά ξεχωρίζουν ως προς το φύλο χάρη στην συμπεριφορά τους. Οι αρσενικοί νεοσσοί έχουν πιο επιθετική (διεκδικητική) συμπεριφορά σε σχέση με τους θηλυκούς νεοσσούς, πράγμα το οποίο το διατηρούν και κατά την ενηλικίωσή τους. Αυτό είναι ένα κριτήριο το οποίο βασίζεται σε εμπειρικές και μόνο διαπιστώσεις εκτροφέων και όχι σε βεβαιωμένες πηγές. (τουλάχιστον δεν είναι στην δική μου γνώση) 

Χαρακτηριστικά Ράτσας

Σε σταθεροποιημένες μεταλλάξεις καναρινιών μας δίνεται η δυνατότητα να ξεχωρίσουμε το φύλο από πολύ νωρίς παρατηρώντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που μεταβιβάζονται από τον πατέρα στους γιους και από την μητέρα στις κόρες. Συγκεκριμένα τα πουλιά με μωσαϊκό πτέρωμα (διμορφικά) έχουν διαφορετική κατανομή του λιποχρώματος ανάμεσα στα δύο φύλα. Είναι σχετικά σταθεροποιημένη μετάλλαξη και μας δίνει την δυνατότητα αν χρησιμοποιούμε στο ζευγάρωμα δύο τυπικούς ως προς τα πρότυπα της φυλής γεννήτορες να καθορίσουμε με επιτυχία τους αρσενικούς από τους θηλυκούς νεοσσούς.
Είναι αυτό αρκετό για να εφησυχάσουμε; Δυστυχώς όχι...με την χρήση της ευγονικής μερικοί εκτροφείς μπόρεσαν να αντιστρέψουν τα χαρακτηριστικά των μωσαϊκών ανάμεσα στα δυό φύλα. Για αυτό τον λόγο αναφερθήκαμε σε τυπικά δείγματα της φυλής.

Αρσενικά Διμορφικά (Μωσαϊκά)

Θηλυκά Διμορφικά (Μωσαϊκά)

Φυλοσύνδετες μεταλλάξεις

Τέτοιες μεταλλάξεις είναι: η Κανελί, η Καφέ, η Αχάτης, η Ιζαμπέλ, η Παστέλ, η Γκριζόπτερη, η Σατινέ και η Ιβουάρ. Πως μας βοηθούν όμως αυτές οι μεταλλάξεις; Επειδή το γονίδιο της μετάλλαξης βρίσκεται επί των φυλετικών χρωμοσωμάτων (που καθορίζουν το φύλο του νεοσσού) αυτό μας δίνει την δυνατότητα να ανακαλύψουμε το φύλλο, μιας και σε μερικές περιπτώσεις η μετάλλαξη μεταβιβάζεται σε συγκεκριμένο φύλο ανάλογα τους γεννήτορες. 

Αυτό γίνεται αντιληπτό όταν για παράδειγμα ζευγαρώσουμε κανελί αρσενικό με normal* θηλυκό όπου θα μας δώσει κανονικά αρσενικά normal φορείς κανελί (φορείς=το κανελί δεν φαίνεται στο πτέρωμα, είναι κρυμμένο στα γονίδια του πουλιού) και κανελί θηλυκά. Βλέπουμε πως αποκλειστικά σε αυτού του τύπου το ζευγάρωμα θα πάρουμε εντελώς ξεχωριστούς απογόνους που ακολουθούν και συγκεκριμένο φύλο.

*όπου normal θεωρούμε πουλιά μη κανελί

Φτάνοντας στο τέλος πρέπει να αναφέρουμε πως κυκλοφορούν και άλλες εμπειρικές μέθοδοι εκτίμησης του φύλου των νεοσσών οι οποίες κρίνονται ως αμφιβόλου αξιοπιστίας ως προς τα ευρήματα τους από τον συντάκτη αυτού του κειμένου. Τέτοιες μέθοδοι είναι Πχ η άποψη πως οι αρσενικού νεοσσοί έχουν πιο ανεπτυγμένο το κεντρικό δάκτυλο στα πόδια τους ή ότι θέση της ουράς όταν κρατάμε οριζοντίως ένα πουλί μπορεί να αποκαλύψει το φύλο. Η μόνη απόλυτα τεκμηριωμένη συμβουλή είναι η εξής: όταν ένα πουλί γεννήσει αυγό τότε δίχως καμία αμφιβολία είναι θηλυκό!
πηγη